Συνάντηση με αναμνήσεις...

Σήμερα έπεσα πάνω σε ένα παλιό τετράδιο..Πήγα να σκίσω τα πρώτα φύλλα που είχα γράψει κάτι παλιές σημειώσεις και έπεσα πάνω σε κατι που είχα γράψει -κ είχα ξεχάσει-28-01-2005..

Μοναξιά είναι η απουσία προσώπων ή η έλλειψη του νιωθω;
Μήπως είναι ο πόνος ή το χάσιμο των δρόμων;
Βάθος,Επιφάνεια,Συναισθημα,Αδιαφορία..
Ποια είναι άραγε η διαφορά τους;
Μήπως είναι τα είδωλα ενός καθρέφτη που σε κοιτουν αντίθετα απο ότι εσυ;
Ξέρω πονάς πολύ..Σε νιώθω...
Μην αλλάξεις στο βωμό ενός ψεύτικου ειδώλου..
Σπάσε τον καθρέφτη και κοίτα τον ευατό σου κατάματα..

Υγ1:Αφιερωμένο σε όσους φοβούνται μήπως χάσουν τον ευατό τους...



Υγ2:Σήμερα είχα μια σχετική κουβέντα για το αν πρέπει να χάνουμε τον ευατο μας ή όχι..Πόσο τυχαίο είναι αυτο;

Υγ3:Έχω χαθεί γιατί τρέχω συνέχεια..Είμαι πολύ κουρασμένη και προσπαθώ να κρατήσω όσες αντοχές μου έχουν απομείνει για να μπώ στην τελική ευθεία της εξεταστικής...
Μέσα σε αυτό το εξάμηνο έχασα την υπομονη μου και τις αντοχές μου πολλες φορές λόγω κουρασης..Έκλαψα όσο δεν παίρνει άλλο πιέστηκα ένα στάδιο πριν την τρέλα...Πραγματικά υπήρχαν στιγμές που έχανα ακόμη και την ανάσα μου...Πιστέψε με δεν είμαι υπερβολική ή κολλημένη με τη σχολή μου απλά ένα χαμένο εξάμηνο,μια δύσκολη σχολη και 10 σκληροπυρηνικοι καθηγητες με έφτασαν να βιώσω τα οριά μου..Κ δυστυχώς δεν είμαι η μόνη..Το βλέπω και στους φίλους μου...Θεωρείτε τυχαιο οτι στη σειρά έπιασε τη μέση τους 3 άτομα απο την παρέα λόγω καθιστικής ζωής;Για 10 μέρες περπατούσα και με χτυπούσε ηλεκρικό ρεύμα στη μέση...Χρόνος για να πάω σε γιατρό;Ούτε για πλάκα..Κάναμε τράμπα ο ένας τα φάρμακα στον άλλο...
Εννοείται πως όλο αυτό το διάστημα για 'ευκαιρίες' εκτός σχολής τις αγνόησα επιδεικτικά και μαζί με αυτές τις ανάγκες μου....

Υγ4:Το μόνο ευχαριστο μέσα σε όλα τα προηγούμενα είναι οτι πέρασα το proficiency.. Τελικά ήσασταν οι καλυτεροι χορηγοί ενέργειας...Ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου..

Φιλιά σε όλους...

Γιορτάζω,γιορτάζω,μ'ακούτε που το φωνάζω;

Είχα πολύ καιρό να γράψω..πολλές φορές ένιωσα την ανάγκη αλλα δεν πρόλαβαινα..
Έδωσα εξετάσεις για τα Αγγλικά και στα καπάκια ξεκίνησε ένα επιβαρυμένο εαρινό εξάμηνο(μιας και έχω τα διπλά μαθήματα λόγω χαμένου εξαμήνου)..
Τρέξιμο τραγικό..Όμως σήμερα με αφορμή την γιορτή μου ψιλοέπεσα και η ανάγκη μου να γράψω σε τούτο εδώ το blog είναι κάτι παραπάνω απο δυνατή..
Με το δικαιολογητικό οτι αυτή η μέρα είναι κάπως "ιδιαίτερη",σκέφτηκα πως την τελευταία περίοδο το μόνο που κάνω είναι να τρέχω απο την μία εργασία στην άλλη...
Κατάλαβα οτι έχω αγνοήσει πολλές ζωτικές μου ανάγκες...Αλλά το κακό δεν είναι οτι τις έχω αγνοήσει,αλλα ότι δεν έχω χρόνο γι'αυτές..
Βγαίνω ελάχιστα,κοιμάμαι ελάχιστα και το χειρότερο λόγω πεσμένης διάθεσεις μετανιώνω και για τις ευκαιρίες που αγνόησα το προηγούμενο διάστημα και για το τρόπο που σκέφτηκα γενικά...
Είναι κάπως θολώμένο το μυαλό μου και ενώ τότε που τα αγνόησα καταλάβαινα οτι έκανα καλά,η κούραση και η ρουτίνα μου παίζει άσχημα παιχνίδια και με κάνει να μετανιώνω..
Καταλαβαίνω πως όταν ξελασκάρει λιγάκι αυτή η πιεστική περίοδος θα μπορώ να σκεφτώ κ πάλι καθαρά..Αλλα σήμερα τι κάνουμε που μου βγήκαν όλες οι αδυναμίες;Πώς την παλεύουμε;
Θα μου πείτε βγες να ξεσκάσεις..Σωστό..Αλλα λόγω τρεξίματος(πήξιμο ως την Τετάρτη) θα βγούμε με τους άλλους δυο Γιώργηδες της παρέας σε κανα δυο μέρες να το γιορτάσουμε με την υπόλοιπη παρέα..
Ααα..το οτι κρύωσα σας το είπα;Ιγμορίτιδα,πυρετό(χτυπάω 38ρια) και ένα βήχα λές και βρυγχάτε λιοντάρι...
Τέλοσπάντων,μπορεί να επανήλθα στο blog αλλά μου φαίνεται πως δεν είμαι "δρυμήτερη"..
Αντε χρόνια μου πολλα..εύχομαι κάθε του χρόνου και καλύτερα....

Χρόνια πολλά με υγέια και ευτυχία και σε όσους άλλους γιορτάζουν...
Φιλιά...

Ζητούνται χορηγοί θετικής ενέργειας...!!!

Το Σάββατο δίνω Αγγλικά για δεύτερη φορά..
Κάθε ευχή δεκτή:):)
Αν και μεταξύ μας αυτό το listening που μου κόστισε πέρυσι το proficiency
και φέτος θα είναι το δύσκολο σημείο!!
Μου είναι αδύνατον να συγκεντρωθώ...Ελπίζω φέτος να μη δίνουν μαζί μου άτομα
με γρίπη γιατί πέρυσι ένας πνίγηκε στο βήχα την ώρα που ακούγαμε την κασσέτα..
Κανένας Αμερικάνος απο το Michigan θα ήταν για να μας κάνει τη ζωη δύσκολη..χαχαχα:):)
Πάντως όπως και να έχει θα κρατάω μαζί μου καμια καραμέλα στον υποψήφιο που θα πνιγεί απο το βήχα...
Αααα..και μην μου πει κανείς "break a leg" γιατί το παίρνω σοβαρά και όντως πέφτω...
Μάλλον θα φταίει το υψος μου(1.86) και έχω ψηλά το κέντρο βάρους(έτσι το εξηγώ επιστημονικά:):))
Την περιγραφή της σαβούρας που έφαγα όμως θα την κάνω άλλη στιγμή γιατί ο χρόνος πιέζει:):):)
Φιλιά σε όλους!!

Πέντε αλήθειες...

Με την όμορφη ευκαιρία που μου έδωσε η didymous-skulls γράφω τα πέντε πρώτα πράγματα που μου έρχονται στο μυαλό...(Αν και για να είμαι ειλικρινής είναι η τεταρτη φορά που γράφω αυτό το ποστ γιατι τις προηγούμενες φορές κόλλησε ο blogger-δεν ξέρω αν φταίει η αλλαγή που έκανα στο gmail- οπότε θα κάνω μία περίληψη τωρα για το καλο της ψυχικης μου υγείας)

1.Μικρή ερωτευόμουν πολύ εύκολα...Το πιο μεγάλο μου κόλλημα ήταν ο Νικολάκης..Κράτησε 4 χρόνια...Ίσως επειδή δεν μιλήσαμε ποτέ...Απλά ανταλλασαμε πολύ έντονα βλέμματα και νόμιζα ότι είχαμε μια άλλου τύπου επικοινωνία τρομάρα μου!Εδω με τον άλλο μιλάς και δεν συννενοείσαι..Μικρή ήμουν όμως ας μην είμαστε αυστηροί:-)

2.Οι δυο καταχρήσεις μου είναι το τσιγάρο και η υπερκατανάλωση καφέ...Πρώτη φορά δοκίμασα τσιγάρο στα 11,όταν ένας μεγαλύτερος ξάδερφος που κάπνιζε μού είπε πως το τσιγάρο είναι μεγάλη βλακεία και να μην το δοκιμάσω ποτέ..Το επόμενο πρωί έκλεψα το πρωτο τσιγάρο απο τη μαμά...Συστηματικά ξεκίνησα το κάπνισμα στα 18 μου και πλέον έχω φτάσει στο άθλιο σημείο να κάνω 2++ πακέτα την μέρα...Οσο για το καφέ ένα θα πω:Η ώρα ειναι 8:45 το πρωί,δεν έχω κοιμηθεί και πίνω ακόμη καφέ....ααα,,και πάντα βαρύ εννοειται:-)

3.Με ελκύουν πολύ έντονα τα κλειστά ατομα..Με τον όρο κλειστά δεν εννοώ μόνο αυτους που δεν μιλάνε αλλα και όλοι αυτοί που είναι πολυλογάδες,πλακατζήδες,χύμα αλλά πίσω απο αυτό προσπαθούν να κρύψουν κάτι άλλο...Πάντα με εξιτάρει να κάνω ένα βήμα να φτάσω λίγο πιο κοντά στην καρδιά τους!Αντίθετα,έχω θανατηφόρα αλεργία στα δήθεν άτομα!Είναι ένας απο τους βασικούς λόγους να ξεκόψω κάθε είδους σχέση και μάλιστα χωρίς συναισθηματικό κόστος...

4.Είμαι άκρως επικοινωνιακό άτομο..Μπορώ να είμαι ατέλειωτες ώρες με πολυ δικα μου άτομα για καφε και να τα λέμε,να τα λέμε,να τα λέμε..Ενδεικτικα, επίσης αναφέρω πως ο τελευταίος λογαριασμός του ΟΤΕ ηταν 170 ευρώ και κάπου εκεί κυμαίνεται προσεγγιστικά συν,πλην 20 ευρω..

5.Είμαι αρκετά ενθουσιώδες άτομο και "πορώνομαι"..Θα μιλήσω με ένα παράδειγμα να γίνω πιο σαφής..Έστω ότι μου αρέσει πολύ ένα τραγούδι στα πολυ δικά μου άτομα θα γίνω τρελός Πρήξας..Θα τους το περάσω με flasaki στο pc τους,θα τους το στείλω με msn,θα τους το βάλω ακόμη και απο το τηλέφωνο(δες λογαρισμο τηλεφωνου στο 4:-):-) )Απορώ πως δεν με έχουν ξαποστείλει ακόμη οι φίλοι μου!Μάλλον με αγαπάνε και με ανέχονται;-)Φίλοι μου με τελείως διαφορετικά γούστα αγαπήσαν τον Αλκίνοο,αν και με την στάση μου θα μπορούσαν να τον έχουν μισήσει:-)Επίσης,λόγω της στάσης μου έχω διαπιστώσει πως με ε΄χουν συνδυάσει πολύ έντονα με τραγούδια γι'αυτο και όποτε ακούνε κάποιο απο τα αγαπημένα μου θα με πάρουν τηλέφωνο ή θα μου στείλουν...Ένα απο τα τελευταία μηνύματα που έλαβα:"Γιωργίτσα είμαι έξω και παίζει τα άλογα*!Σ'αγαπω πολύ ρε φιλενάδα!θα σε πάρω αύριο!Φιλάκια πολλά" 26/12/2006 ωρα:4:05:18

*το γνωστό τραγούδι του Μπιθικώτση..

Τώρα ήρθε η σειρά μου να δώσω πάσα:-):-)

1. Sd54

2. Αναστασία

3. kaleidoskopio

4. fukuru

5. sotrek

Μία ακόμη βαθιά εξομολόγηση...

Απο τα χειρότερα ξυπνήματα της ζωής μου...
Έμαθα κάτι και αρρώστησα και αυτή τη φορά με αντικειμενικό λόγο,πέρα απο κάθε συναισθηματισμό...
Έχθες το βράδυ μιλάω με την πιο αγαπημένη μου θεία που ξέρω πως μου έχει πολύ αδυναμία...Διέκρινα ένα παράπονο στο τόνο της φωνής της αλλά η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι θα άκουγα 12 ωρες αργότερα...
Συνοπτικά ο διάλογος ήταν:
-"Γεωργία δεν με πήρες ένα τηλέφωνο"
-"Ναι,έχω μπλέξει με τα Αγγλικά και ψιλοτρέχω,όντως χάθηκα" (βέβαια παρόμοιο παράπονο δεν είχε εκφράσει πότε,καθότι ήταν δεδομένο ότι εγώ είμαι φοιτήτρια οπότε αυτή με παίρνει τηλέφωνο)
-"Δεν ήξερες οτι ήμουν κρυωμένη εδώ και δύο εβδομάδες;Δεν στο είπε η μαμά σου;"
-"Λέω όχι,εξάλλου όλος ο κόσμος κρυωμένος είναι"
..εκεί ατιλαμβάνομαι μία υπερευαισθησία απο μέρους της,κάπως ανεξήγητη αλλα το προσπερνάω...
Στην συνέχεια εξακολούθησε ένας αδιάφορος σχετικά νορμάλ διάλογος..
Μου έλεγε για τις διακοπές που θέλει να κάνει το Πάσχα και αλλα τέτοια χαλαρά πράγματα..
Κλείνω το τηλέφωνο και η συνομιλία μας μου άφησε μία περίεργη αίσθηση αλλα και πάλι το μυαλό μου ήταν πολύ μικρό για να πιάσει τί θα ακολουθούσε...
Το υπόλοιπο βράδυ μου ήταν αδιάφορο και ήρεμο...
Είχα πει στη μανούλα μου το πρωί να με πάρει τηλέφωνο στις 9,μπάς και αξιωνόμουν να πληρώσω κάτι ξεχασμένους λογαριασμούς μιας και κανένα πρωι δεν αξιώθηκα να ξυπνήσω πριν το μεσημέρι...
Στις 9 το πρωί με τραγικη ακρίβεια χτυπάει το κινητό μου...
-"Καλημέρα Γιωργίτσα.."
-"Καλημέρα,καλά είσαι;"
-"Όχι τόσο καλά,δεν πήγα στη δουλεια,είμαστε στη θεία σου και θέλει να σου μιλήσει,δεν είναι πολύ καλά"
Σκέφτηκα πως θα έκανε καμία υποτροπή το κρύωμα και θα είναι με υψηλό πυρετό....
.....

Μιλάω μαζί της και ο διάλογος που είχα ήταν σαν το χειρότερο εφιάλτη,ήμουν ακόμη απο τη μαστούρα του ύπνου αλλά τα λόγια που άκουγα ήταν οι χειρότερες σφαλιάρες για να ξυπνήσω...
Έβριζε τους δικούς μου και όποιον παρευρισκόταν εκεί και το μόνο που έλεγε είναι Γεωργία μόνο εσένα αγαπάω...Τρόμαξα στ'αλήθεια,και όχι γιατι έβριζε τους πάντες αλλά γιατί μέσα στην όλη αυτη παράλογη κατάσταση το μόνο που τις είχε μείνει είναι η αγάπη της προς τα μένα..΄Ενιωσα ένα βάρος,μια ευθύνη,ένα πόνο..Έπνιγα τα δακρυά μου για να μην αντιληφθεί πόσο πονούσα...
-Γεωργία εδώ όλοι με λένε τρελή, είμαι;(εντωμεταξύ κανένας δν της είχε πει κάτι τέτοιο)
-Η μάνα σου έχει έρθει εδώ μόνο και μόνο γιατι εχθές σου αγόρασα μια βίλα ογδόντα εκατομμυρίων...
Σκέφτομαι θα με πήρε δεπτερόλεπτα ο ύπνος και έχω πιάσει το μισό διάλογο...Κάτι έχασα, κανένα ονειρό της μου περιγράφει...
-Γεωργία εδώ όλοι μου λένε πως δεν στην αγόρασα,εσυ με πιστεύεις πως στην αγόρασα;
Μόλις συνειδητοποίησα τι μου είπε και πως δεν είχα χάσει δεπτερόλεπτο συνομιλίας αρχίζω να παγώνω και να χάνω τη μιλιά μου...
Ακόμη απορώ απο πού βρκα τη δύναμη και ίσα που ψέλλισα "ναι...σε πιστεύω..."
Εγώ εχθές μίλησα μαζί της και το μόνο που αντιλήφθηκα ήταν ένα μικρό παράπονο,δεν μπορούσα να διανοηθω πως λιγες ώρες αργότερα θα περνόυσε στο σκαλί του παραλόγου..
Πόσο κοντά ειναι η λογική με την τρέλα...πόσο λεπτή και εύθραυστη η διαχωριστική γραμμή;

Πονάω πολυ...μου είναι αδύνατον να το πιστέψω....
Σήμερα, έμαθα πιο προσωπικό της γεγονός πρέπει να την επηρεασε τόσο...
Δεν ξέρω τι έκρυβε μέσα της και γιατί τόσο ξέσπασμα σε όλους εκτός απο μένα...
Τρομάζω...το μόνο που λέει ειναι πως μόνο εγώ αξίζω..

Τόσο αγάπη μου έχεις που ακόμη και σε αυτή τη δύσκολη θολωμένη στιγμή μπορείς να την ξεχωρίσεις...
Πάντα ένιωθα την αδυναμία σου αλλά δεν είχα αντιληθφεί σε τι βαθμό...
Το τραγικό ομως είναι πως εγώ είμαι πολύ δειλή..κ θα προτιμούσα αυτή τη στιγμή να έβριζες και μένα...δεν μπορώ να αντέξω όλο αυτό το βάρος...
Πριν λίγο έμαθα πως με ζητούσες,και πως πιστεύεις οτι είμαι εκεί κοντά και απλά δεν έρχομαι να δω τι κάνεις...όχι δεν είμαι εκεί,είμαι χιλιόμετρα και μίλια μακρία αλλα η ψυχή μου σήμερα είναι μόνιμα εκεί....
Το σώμα μου και να ήταν ισώς να κατέρρεε...
Τελικά τι είναι πιο αδύναμο η ψυχή μου 'η το σώμα μου;

Ευχομαι με όση ψυχή μου έχει απομείνει να είναι όλα περαστικά...
Μάλλον το μυαλό σου έτρεχε σε εκατό μεριές και ήταν ο μόνος τρόπος αυτός για να ξεφύγεις και να ξεκουραστείς...

Το γενικό λοιπον συμπέρασμα είναι:περαν του "αγαπάτε αλλήλους","αγαπήστε και τον ευατό σας"...
Να νιώθουμε,να αισθανόμαστε,να ζούμε έντονα αλλά όχι σε βάρους του ευατού μας...
Είναι όμορφο να ξέρεις πως σε κάθε σου πτώση θα έχεις συμμαχο ε σ ε ν α...


υγ:Το blog αυτό το διαβάζουν δύο αγαπημένα δικά μου άτομα(αγάπημένες φίλες απο το σχολείο) και πιθανον να κατάλαβαν σε πιο πρόσωπο αναφέρομαι...Θερμή παράκληση,να μην βγει έξω απο αυτή την ανάγνωση... Σας το ζητώ μέσα απο τα βάθη της καρδιάς μου απλά καθότι είναι ένα θέμα πολύ λεπτό ο μόνος χώρος που μπορούσα να ξεσπάσω είναι εδω...
Ξέρω πως με νιώθετε...

Γνώριμα πράγματα...

Πολύ υποκρισία ρε φίλε,πολυ δηθεν,πολύ συμφέρον...
Ξενέρωσα με πολλά...
Κοιτάμε όλοι τον κώλο μας,κρυβόμαστε πίσω απο το καβούκι μας και κοιτάμε να βγούμε ανέπαφοι απο το ο,τιδήποτε φοβόμαστε οτι θα μας επιρρεάσει....
Ξύπνησα άσχημα σήμερα...μπορεί όλα αυτά να τα εχω πάρει απόφαση αλλα σε κάποιες φάσεις ξενερώνω...
Και σήμερα είμαι πολύ ξενερωμένη...είχα καιρό να το νιώσω τόσο έντονα...αλλα επιφυλλάσομαι...μπορεί το δικο μου καβούκι να τρύπησε για λίγο και να κρύωσε λίγο η ψυχή μου,αλλα όταν σηκωθώ θα φτιάξω τα μπαλώματα!
Αντε Γιωργίτσα παρτο αλλιώς γιατί θα βρεις...
Χαιρετώ...

Πάει ο παλιός ο χρόνος...

Το 2006 τελειώνει και μπορώ να πώ ότι ήταν μία καλή χρονιά...
Εξάλλου πολλά πράγματα είναι θέμα οπτικής γωνίας...Αποφάσισα το ποτήρι μου να το βλέπω μισογεμάτο...Μπορεί όταν κουράζομαι και δεν έχω αντοχές να αδειάζει λιγάκι αλλά και πάλι δεν το ξαναφήνω να αδειάσει...Τη μορφή του πάτου την έχω δει πολλές φορές και την ξέρω καλά....Νομίζω πως ήρθε η ώρα να ξεχειλίσω....
Το μόνο που χρειάζεται και εύχομαι σε όλους μέσα απο την καρδιά μου είναι υγεία....
Μεσα στο 2007 τα ονειρά μας ας γίνουν πραγματικότητα και μην ξεχνάμε κάθε εμπόδιο για καλό...Για όλα τα πράγματα υπάρχει κάποιος λόγος...Σίγουρα μέσα σε ένα χρόνο θα γελάσουμε,θα κλάψουμε,θα πονέσουμε,θα χαρούμε...όλα είναι μέσα στο παιχνίδι και κρατάνε την καρδιά μας ζωντανή...
Τα παρακάτω μπορεί να τα έχω πει άπειρες φορές αλλά και πάλι δε νομίζω πως θα σταματήσω να τα λέω...
Να αγαπάτε τον ευατό σας γιατί μόνο τότε είστε έτοιμη να δώσετε αγάπη και να δεχτείτε στην πιο υγιή της μορφή....


Καλή χρονιά σε όλους....
με υγεία και αγάπη....
εύχομαι το αίσθημα πληρότητας
να φωλιάζει στις καρδιές όλων....

Απολογισμός...

Νιώθω αρκετά κουρασμένη..Εδώ και δύο εβδομάδες ο ύπνος μου έχει περιοριστει στις 0-3 ώρες...Αποτέλεσμα;
Να παραμελήσω ένα κρύωμα το οποίο γύρισε σε οξεία βροχίτιδα σε συνδυασμό με ιγμορίτιδα..
Επιπλεόν υποφέρω απο φρικτές ημικρανίες και έχουν πρηστεί οι αδένες μου στο λαιμό(τα τελευταία απο ότι μου ειπε η γιατρός οφείλονται στο αγχος και στον εξασ8ενημένο οργανισμό μου)..Έχω καταντήσει να παιρνω τεσσερα διαφορετικά φάρμακα καθως και βιταμίνες για να μπορώ να στέκομαι όρθια...Νιώθω πως άμα αφήσω τον ευατό μου να ξετσιτωθεί θα κοιμάμαι ως την πρωτοχρονιά του 2008!!!

Μετράω αντίστροφα το χρόνο που απομένει για να γυρίσω σπίτι μου...θα πάω για 10 μέρες τις οποίες έχω σκεφτεί να τις κάνω δώρο στον ευατό μου...αγαπημένοι φίλοι και άραγμα στο καναπέ δίπλα στο τζάκι...Πεθαίνω να βλέπω τη φλόγα του και να την νιώθω να με ζεσταίνει σε σημείο να με καίει...Αυτή η μαζοχιστική μου τάση μπαίνει και στη ζωή μου γι'αυτο και πάντα ρισκάρω να βάλω τον ευατό μου σε καταστάσεις που τσουρουφλίζουν 'η είναι απλα "καμμένες"...Οποτε όπως σωστά μαντέψατε η Γιωργίτσα ξαναέμπλεξε κ αυτή την περίοδο βρίσκεται σε μια κατάσταση που ενω συμβαίνουν πολλά οι συνθήκες δεν την αφήνουν ούτε να την προχωρήσει αλλά ούτε και να επενδύσει...
Σωστό άτομο,καλό timing,έντονη χημεία,ξεκάθαρα συναισθήματα και απο τις δύο πλευρές αλλα λαθος συνθήκες...Γι'αυτό και παρόλο που μου αρέσει η φωτιά πηρα την απόφαση να παγώσω την κατάσταση...
Ξέρω πως όποτε με βλέπεις σου δείχνω πλέον διαφορετική,δεν κάνω αυτό που ίσως θέλω εκείνη τη στιγμή αλλα κάνω αυτό που θα προστατευσει τη Γιωργίτσα...Μπορεί να χαλιέμαι που και που γιατι φρενάρω καταστάσεις αλλά απο την άλλη χαιρομαι γιατί είμαι σύμμαχος του ευατού μου....
Θα δείξει αν έκανα καλά...το σίγουρο είναι όμως πως δεν θα μετανιώσω...εξάλλου "λάθη έιμαστε,ανθρώπους κάνουμε:D:D"...

Μήνυμα προς "άγνωστο"(?) παραληπτη...

Αγαπητή Μ. αν νομίζεις πως δεν έχω καταλάβει οτι εσύ παιζεις αυτό το γελοίο παιχνίδι και μοιράζεις το κινητο μου απο εδώ και εκεί κάνεις μεγάλο λάθος..επειδή τα ορια μου εξαντλούνται σταματα το εδω πριν χρειαστεί να μπω σε αλλες διαδικασίες..
Λυπαμαι που σπαταλώ χώρο στο blog μου για να σου απευθυνθω απλά αυτός είναι ένας πρώτος τρόπος...
Να περνας πολυ ομορφα "γλυκιά μου"...

Βρήκα λίγο χρόνο....

Mετά απο τόσο καιρό νιώθω πως βρίσκω χρόνο για να γράψω...ψηφίστηκε κατάληψη στη σχολή για σήμερα...αυτό το εξάμηνο ο χρόνος μου είναι πραγματικά πολυ περιορισμένος..ελάχιστος ύπνος,με ένα πολύ πιεμένο πρόγραμμα γεμάτο εργασίες που πρέπει να παραδοθουν σε πολύ στενά χρονικά πλαίσια...

Σήμερα παραδίδαμε άλλη μία εργασία,αλλα ευτυχώς λόγω κατάληψης πήρε παράταση...
Αν και η ψυχολογία μου είναι πολύ καλή και αντέχω όλη αυτή την πίεση νομίζω πως εχθές ξεπέρασα τα οριά μου..Στο εργαστήριο που παραδίδαμε εχθές δεν τα πήγαμε κ τόσο καλά κ μας είπε ο βοηθός πως την επόμενη φορά "θα φτύσετε αίμα.."..Άκου φράση..γιατί ρε φιλαράκι θα φτύσουμε αίμα;επειδη με περνάς το πολυ δυο χρόνια και είσαι απλά ένας μεταπτυχιακός;απο που σου προέκυψε τόση εξουσία;την ίδια σχολή βγάλαμε και ξέρεις τι πίεση τραβάμε...θα μου πεις πως και σένα μέχρι να τελειώσεις καποιοι κομπλεξικοι σε προσβάλλανε και τώρα ήρθε η δική σου σείρα...
Τέλοσπάντων δεν θα συχυστώ άλλο σήμερα γι'αυτο..είπαμε είναι μια ελέυθερη μέρα και θα τη χαρώ...
Κατα τ'αλλα είμαι μια χαρά...Παρόλο που δεν βγάινω πολύ,έχει τύχει το εξάμηνο αυτό να γνωρίσω πιο πολλά άτομα απο κάθε άλλο εξάμηνο..ίσως αυτό να οφείλεται στην ψυχολογία μου και στη διαθεσή μου να περνάω καλά ακόμη κ στις άσχημες συνθηκες αυτού του εξαμήνου...
Επισης,ακόμη πιο βασίκο είναι πως εδω και λίγους μήνες λογω συγκυριών ξεχώρισα ποια άτομα έχω δίπλα μου και που να ανοίγομαι...Η παρέα μου μπορεί να παραμενει ίδια αλλα ξεχώρισα τις πραγματικές φιλίες μέσα σε αυτή..Με τον τρόπο αυτό βελτιώθηκε και η σχέση μου με τα άτομα που δεν ταιριάζω γιατί μή επιδιώκοντας κάτι πιο ουσιαστικό δεν μου χαλάνε και δεν τους χαλάω την καθημερινοτητά τους....
Τέλος,ας πω και δυο κουβέντες για τα συναισθηματικά...Σκηνικά που γίναν μία εβδομάδα πριν με μπερδέψαν λίγο...Μπορεί οι συνθήκες και οι καταστάσεις να ήταν πολυ καλύτερες του αναμενόμενου...όμως ουδεν κακο αμιγές καλου και κατ' αναλογο τρόπο ουδεν καλό αμιγες κακού...υπάρχει ένα υπόβαθρο που με μπερδεύει και δεν μπόρω να αποφασίσω πως να ενεργήσω απο έδω και στο εξής....Η λύση είναι πως δεν θα ενεργήσω κάπως θα αφήσω το χρόνο να κυλήσει και όλα θα γίνουν...Εξ'αλλου οπως και να ενεργήσουμε στις καταστάσεις που ζούμε υπάρχει πάντα μία εξωτερική δύναμη που τις καθορίζει...
Αυτή η δύναμη άλλες φορές διέπεται απο Νόμους του Μέρφυ και άλλες φορές απο τις Αρχες της Κωλοφαρδίας...
Η μόνη λύση για να μειώσουμε τις πιθανότητες να συναντήσουμε το Μέρφυ είναι η θετική σκέψη,να σκεφτόμαστε και να αναλύουμε τα σκηνικά λιγότερο και να αφήνουμε κάποια πράγματα χαλαρά χωρίς να τα πιέζουμε...Μπορεί να μην τα καταφέρνω πάντα,σημασία όμως έχει πως το προσπαθώ...Παλιότερα,είχε γίνει αδερφικός μου φίλος και μέσα απο τις γκαντεμίες που μου πρόσφερε έμαθα πολλά...Πλέον το συναντω σπανιότερα στο διάβα μου...
Καλέ μου φίλε Μέρφυ τελικά προτιμώ μακρία και αγαπημένοι,αλλά όταν η ζωή μας ξαναφέρει δίπλα ξέρω πως θα είναι στη φάση που θα χρειάζεται να εκτιμήσω τις καλές στιγμές που ζω..Όλα χρειάζονται, εξάλλου είναι θέμα ισορροπίας....

υγ:Μπορεί πλέον να μην προλαβαίνω να γράφω συχνά,όμως όποτε προλαβαίνω τριγυρίζω στην blogosfaira και διαβάζω τα άτομα που με ενδιαφέρουν..είμαι εδώ ακόμη και ας μη φαίνομαι...Να είστε καλά και να σας προσέχετε...:):):)

11 Σεπτεμβρίου 1984;-)Ένα αστερι(? :p) γεννήθηκε...

Σε λιγότερο απο 24 ώρες κλείνουν 22 χρόνια βλακείας, χαράς, λύπης, αισιοδοξίας, απαισιοδοξίας...
Φίλοι που μείναν, φίλοι που φύγαν, άνθρωποι που αγάπησα και δόθηκα, άνθρωποι που πρόδωσα και ξέχασα...Κάπως έτσι είναι το παιχνίδι που λέγεται ζωή..
Για να είναι κάποιοι άνθρωποι δίπλα σου σε κάποια φάση της ζωής σου,έχουν λόγο ύπαρξης...Όταν μια σχέση δεν κρατάει ακόμη και εκεί υπάρχει κάποιος λόγος..Ίσως να είναι πιο σημαντικός στη ζωή κάποιου άλλου και εσύ μάλλον χρειάζεσαι κάτι διαφορετικό...
Νίωθω ευτυχισμένη γιατι δεν έχει υπάρξει περίοδος της ζωής μου που δεν έχω ανθρώπους δίπλα μου(όχι με τον ρόλο των αυλικών,ουσιαστικά δίπλα μου)...Δεν ξέρω αν θα μείνουν σχέσεις αιώνιες,ξέρω όμως πως όσες μείνουν ΄θα είναι αυτές που αξίζουν,αυτές που με αφήνουν να αναπνέω και με βοηθάνε να πάω ένα βήμα πιο πέρα....

Βέβαια δεν κρύβω πως οτι μερικά χρόνια πριν ζούσα στο ροζ μου "κουτακι" με μορφές και συγκυρίες που της έπλαθα όπως ήθελα ή ίσως όπως άντεχα να είναι...Ευτυχώς όμως συνειδητοποίησα σχετικά νωρίς οτι το "κουτάκι" αυτο είχε υφή παραμυθένια...

Σήμερα μπορώ να πω πως υπάρχει κάτι που μου δίνει πολύ δύναμη..Για την ώρα δεν θέλω να το αποκαλύψω γιατί όποτε παραδέχομαι πως πάει κάτι καλά...Είναι σα να με ακουει ο Μερφυ και θέλει να κάνει πειράματα πάνω στη θεωρία του..:):)Οπότε καλύτερα να το κρατήσω στην καρδιά μου...

Μπαίνοντας στον 265ο μήνα της ζωής μου μπορώ να πω πως κοιτώ τη ζωή κατάματα με το κεφάλι ψηλά διεκδικώντας πράγματα για μένα....
Θα κάνω πρώτη μια ευχή για μένα(εγωιστικό?)

Χρόνια καλά Γιωργίτσα..:):):)

μία φράση...

"Μάθε να υποστηρίζεις ο,τιδήποτε γουστάρεις και μην απολογείσαι σε κανένα"...
Σ'ευχαριστώ γι'αυτή σου τη φράση...μπορεί να μην στο έδειξα αλλα με ξύπνησε αρκετά...
Τελικά η δύναμη που έχουν 10 λέξεις απο άτομα που σε αγαπούν δεν συγκρίνονται με όλα τα γλυκανάλατα λόγια του κόσμου...
Βαρέθηκα τα μεγάλα λόγια κ τις "σάλτσες"...απο εδώ και πέρα αυτό που θέλω είναι λίγα λόγια κ σταράτα...

Κοίτα πόσα μπορεί να μάθεις με ένα δίπλωμα αυτοκινήτου..!

Τελικά πολλές αλήθειες και -ίσως οι μεγαλύτερες-κρύβονται σε μικρά σκηνικά της καθημερινότητας...όπως για παράδειγμα στο να πάρει κάποιος ένα δίπλωμα αυτοκινήτου...
Μία φίλη μου Χ έδωσε για δίπλωμα...τρίτη φορά...ενώ πάντα τα πηγαινε πολυ καλά όσο ήταν με το δάσκαλο την ώρα της εξέτασης πάθαινε κρίση πανικού και τα ψιλοθαλάσσωνε με αποτέλεσμα τις δύο πρώτες φορές που έδωσε να κοπεί...
Σήμερα λοιπον όλα πήγαν κατευχην και το πέρασε...Το οτι έδινε, το είχε πει μόνο σε μένα, ετσι ώστε άμα κάτσει καμία στραβή να μη δοθει περαιτέρω έκταση στο θέμα...
Αφού λοιπόν τελείωσε η διαδικασία με παίρνει τηλ.(είχα καλό προαίσθημα αλλα ήμουν λίγο αγχώμενη) κ μου λέει τα ευχάριστα...στο τηλέφωνο επικράτησε μια κατάσταση πανικού άρχισα να φωνάζω απο τη χαρά μου..ένιώθα πόσο βάρος της έφυγε γιατί πλέον της είχε γίνει ψυχολογικό με τις ψιλογκαντεμιες που της είχαν κατσει τις 2 προηγούμενες φορές...
Ως εδώ όλα καλά...
Πάει σπίτι της και παίρνει την άλλη φίλη της να την ενημερώσει για τα ευχάριστα και αυτή με το ζόρι της είπε ενα "α..ναί;μπράβο σου..."μέσα στην ψύχρα...σα να ξενέρωσε κιόλας..
προφανώς την ενόχλεισε που δεν της είχε πει τίποτα...και υπερίσχυσαν συναισθήματα ψιλοζήλιας,ξενερώματος και ίχνος χαράς δεν έδειξε....το πέρασε το σκηνικό σαν να της είπε "το σουτιεν που αγόρασα εχθές με στενεύει"...(τονίζω πως κανείς δεν γνωρίζει οτι μου είχε πει εμένα για οτι θα έδινε,οπότε ακομη κ να ζηλέυε γι αυτο-αδικαιολογητα και πάλι-δεν έπαιζε..)
Ψιλοξενέρωσε η φίλη μου δεν περίμενε τέτοια αντίδραση..κ της λέω κοίτα να το χαρείς σου έφυγε ένα μεγάλο βάρος,δεν μπορεί να σου κόψουν τη χαρά τα κολλήματα που τρώει το κεφάλι του καθενος...
Όλοι ξέραμε πόσο ήθελε να πάρει αυτό το κωλόχαρτο και πόσο άσχημα της είχαν κάτσει οι δύο φορές..θεωρούσα αδιανόητο ένας ανθρωπος να σκεφτεται με αυτο τον τρόπο...
Τελοσπάντων λέω,ας πάει στο καλό...μπορεί να ήταν στις στραβές της,εξεταστική έχουμε,πιεσμένοι είμαστε..ίσως ήταν κ τυχαίο..λέω χέστο Γεωργία δεν είσαι σε θέση εσύ να κρίνεις πως φέρεται ο άλλος....
Κ εκεί που λέω εντάξει δεν έγινε κ τίποτα με παίρνει μία άλλη φίλη μου τηλέφωνο(όπως καταλαβαινετε το τηλέφωνο το έχω κάνει σκουλαρήκι)..Μου λέει"κανένα νέο;"...και της λέω ναί "πάρε τη Χ τηλέφωνο να σου πει κάτι πολύ ευχάριστο"(τουλαχιστον έγω το θεωρούσα πολυ ευχάριστο γιατι όλα τα άτομα που εμπλεκόμαστε στο πιο πάνω σκηνικό υποτίθεται οτι είμαστε φίλες και όχι απλά γνωστές)..Μου λέει τι; Κ της λέω ότι "πήρε το δίπλωμα η Χ,έδωσε σήμερα"...Ε, "καλά σιγά,δεν είναι επιτυχία να παίρνεις το δίπλωμα με την τρίτη φορά;και γιατί το έκρυψε,εμεις την αγχώναμε;Για κάφρους μας πέρασε"...(Ντο'ι'ονγκ)Έπαθα ένα ψιλοσόκ...Απο αυτό που της είπα αυτά έχει να πεί και να βγάλει αυτά τα άκυρα συμπεράσματα....Λέω χέστω ρε Γεωργία ο τομέας συννενόηση σήμερα δεν σου πάει.. και το κλείνω όπως-όπως....(κ επειδή την ξέρω όταν μιλήσει με τη Χ θα της δείξει μεγάλο ενθουσιασμό)Τελικά είμαι εγώ υπερβολική που χάρηκα;Απο ένα τόσο απλό σκηνικό ο καθένας βρήκε την ευκαιρία να βγάλει τις χόλες του...Δεν ασχολούμαι άλλο...
Όσο 1+1=3 άλλο τόσο και εγώ καταλάβαίνω τι παίζει...Το σκηνίκο δεν με προβλημάτισε κ ούτε με έριξε(δεν μπορεί ο τρόπος σκέψης του καθενός να υπερισχύσει της χαράς που ένιωσα για τη Χ)ήταν απλά επικοδομητικό για να βγάλω τα κλασσικά γνωστά συμπεράσματα:
Όλοι ξέρουν να κάθονται πολύ πιο αξιοπρεπείς απέναντι στην λύπη σου(έχει πολλούς συμβουλάτορες ο πλανήτης γη και δεν εξαιρώ εμένα)..Όταν είσαι πεσμένος όλοι μια χαρά τα λένε(είναι ένα σκαλί πάνω απο σένα) τι γίνεται όμως όταν σε εξυψώνει το συναίσθημα της χαράς;Πόσοι έχουν τα κότσια να έρθουν να πετάξουν μαζί σου...;

H Γεωργίτσα 26-08,ωρα:μηδέν

Πέρασαν δύο εβδομάδες απο τότε που ήρθα εδώ..
Στην αρχή δυσκολέυτηκα στην προσαρμογή αλλα τελικά την βρήκα την άκρη..
πλέον μπορώ να πω πως τα πράγματα πήραν το δρόμο τους...
περνάω καλά,ψιλοδιαβάζω και γενικά έχω χαλαρώσει πολύ...
Ήταν σωτήριο αυτό το καλοκαίρι,νέες καταστάσεις,νέα άτομα,νέα μέρη...ξέφυγα απο τα συνηθισμένα...'Ισως και γι'αυτό το πήρα λίγο κατάκαρδα όταν ήρθα εδώ,φοβόμουν μην κολλήσω πάλι στα "συνηθισμένα"...
Τελικά όμως όλα καλά..Δεν ξέρω αν άλλαξαν οι καταστάσεις ή εγω...Μάλλον τελικά πατησα το κουμπάκι κ πήρα την απόφαση να το δώ λίγο αλλίως...Εντάξει δεν λέω ότι έγινα άλλος άνθρωπος γιατί στα 22 χρόνια συγκατοικησης με τον ευατό μου πλέον τα έχω βρει..απλά μάλλον άλλαξα ρότα σε σχέση με το που θα ξοδεύω χρόνο και ενέργεια...
Θα έλεγα ίσως οτι έχω γίνει λίγο πιο "παρτάκιας"..λίγο πιο αδιάφορη και έβαλα λίγο φρένο στο μηχανάκι του μυαλού μου..βρόμαγε λίγο καμένη φλάτζα και λέω δεν γαμ....(σορρυ κιόλας)..
Σκηνικά που θα με χαλάγαν πλέον απλά τα παρατηρώ σα θεάτης...Νομίζω πως κρατάω ότι με φτιάχνει και πετάω ό,τι με χαλάει...κ αυτό δεν το κάνω μόνο για μένα...
Όσο άφηνα κατάστάσεις να με φθείρουν ήμουν μισή και για τους γύρω μου...κ για τα άτομα που αγαπώ και νοιάζομαι έχω αποφασίσει να είμαι ακέραιη έτοιμη να δεχτώ κ να δώσω αγάπη...

Kαλό φθινόπωρο...:(

Για μένα τελείωσε αυτό το καλοκαίρι...Πέρασα απίστευτα όμορφα...ίσως απο τα καλύτερα...όμως για μένα τελείωσε....ξεκινάει εξεταστική...με μαθήματα που δεν μου αρέσουν...με ψυχολογία καθόλου έτοιμη για να δώσω το πρώτο μάθημα 21/8....με ένα χαμένο ζυγό φορτωμένο εξάμηνο(όχι χαμένη εξεταστικη αλλα εξάμηνο...:( ...)
Νιώθω πως δεν θα καταφέρω να τελειώσω ποτέ αυτή τη σχολη...κ με έπιασε αυτη η ψυχολογία την χειροτερη περίοδο...
Γενικά εδώ κάτι με χαλαει θέλω αλλους δυο μήνες καλοκαίρι....θέλω να επιστρέψω στις διακοπες μου...δεν θέλω να είμαι εδω...βαριέμαι να προσαρμοστω..δεν θέλω να προσαρμοστω....
αλλα απο την άλλη θέλω να περάσω μαθήματα...ΠΡΕΠΕΙ να περασω μαθήματα... ένα χάος στο μυαλό μου....αντε ένας μήνα είναι θα περάσει...

Kαλό καλοκαίρι...

Χαιρετώ...
Εύχομαι σε όλους ένα πολυ όμορφο καλοκαίρι...
γεμάτο ουσιαστικές εμπειρίες,αληθινά συναισθήματα...
όσους δεν μπορέσω να χαιρετίσω με άλλο τρόπο,το κάνω απο εδώ....
Να περνάτε πάντα όμορφα...
Αααα..και στους ρομαντικούς μου φίλους που μάλλον το έχουν ξεχάσει θα έλεγα:να προσέχετε τον ευατό σας....(δεν είναι εγωιστικό...)
Μόνο έτσι θα καταφέρετε αυτά που θέλετε...
Φιλιά σε όλους...

"..Tα πιο μεγάλα ψέμματα στα πιο αθώα βλέμματα.."

θέλω να φύγω...
Θέλω να έρθω κοντά στους πολυ δικούς μου ανθρώπους...
Θέλω αυτό το καλοκαίρι να υλοποιηθούν όσα σχέδια έχω στο μυαλό μου...
Μετράω το χρόνο αντίστροφα...
Μετράω τι κέρδισα και τι έχασα...
Μετράω τις δυνάμεις μου...

Πέρασα μια περίοδο που σκέφτηκα οτι ήμουν "μουτζωμένη"...
όμως έτσι είναι η ζωή γεμάτη εναλλαγές...
Κάποια λόγια ήταν αυτά που με πόνεσαν και με ξύπνησαν...
με επανέφεραν στην πραγματικότητα...
"...μην με σκέφτεσαι το να σκεφτεσαι εμένα είναι μια ψευδαίσθηση..."
Ειναι ψευδαίσθηση να νιώθεις τελικά...;
Ποιος το καθορίζει το νιώθω;
Ποιος ελέγχει τη σκέψη;

Δεν μπορώ να αλλάξω...θα συνεχίσω να ζώ με ψευδαισθήσεις(δηλαδη να νιώθω)....
Την μέρα που θα πάψω να αισθάνομαι...θα είναι ή μέρα που θα πεθάνει ο εωτερικός μου ευατός....
Όμως ακόμη αντέχω....και θα αντέξω κι αλλο...
μπορεί να μου στοιχιζει λίγο πόνο παραπάνω...αλλα το κέρδος είναι ανεκτίμητο....

Καλό καλοκαίρι σε όλους γεμάτο αληθινά συναισθήματα....

κλείνω με ένα τραγούδι που έχει κολλήσει στο repeat...

Τo Γράμμα

Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Ερμηνευτές: Σωκράτης Μάλαμας


Δε θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια
Σα να'ταν όλα ψέμματα στάχτες κι αποκαϊδια
Θέλω ανοιχτά παράθυρα να με φυσάει αέρας
Να΄χω το νου μου αδειανό
Να΄χω και πρίμο τον καιρό

Δε θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσει
Δε χάθηκε κι ο κόσμος πια το τζάμι αν ραγίσει
Θέλω να'ρθεις και να με βρεις να κάτσεις να τα πούμε
Πως νιώθουμε παράφορα
Πως ζούμε ετσι αδιάφορα

Δε θέλω να πικραίνεσαι
τις Κυριακές τα βράδια
Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά
τα χρόνια μένουν άδεια

Θέλω να φύγεις να σωθείς να πάψεις να γκρινιάζεις
Να ξεχαστείς στη διαδρομή ποιός ήσουν και πώς μοιάζεις
Έτσι θα σ'αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγο
Σα μια γυναίκα μακρινή
Που αγάπησα πριν φύγω

Δε θέλω να πικραίνεσαι
τις Κυριακές τα βράδια
Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά
τα χρόνια μένουν άδεια

Λόγια ψυχής...

Σήμερα ήταν μία πολύ δύσκολη μέρα...Όμως από καθετί που πονάει συνειδητοποιείς πολλά πράγματα...ένιωσα ποια άτομα είναι πραγματικά κοντά μου...ένιωσα την αγάπη τους... ένιωσα τη ζεστασιά τους...
Ένα σκηνικό που έγινε σήμερα ήταν μια πολυ ευχάριστη έκπληξη...ένα άτομο που ήξερα οτι με νοιάζεται αλλα άμεσα δεν μου το είχε δείξει ποτέ το έκανε σήμερα με το πιο γλυκό τρόπο που μπορούσε...ήταν για μένα η πιο ευχάριστη κατάληξη που μπορούσε να έχει αυτή η περίεργη μέρα...
Είναι όμορφο να αγαπάς αλλά όταν έχεις τη δύναμη κ να τήν εκδηλώσεις ή αγάπη παίρνει την πιο δυνατή μορφή της...
Ήμουν πραγματικά χάλια όμως τα συναισθήματα που μου μετέδοσες με έκαναν να νιώσω πραγματικά καλύτερα...
Μετα απο τρία χρόνια σου είπα πόσο σε αγαπάω...μπορεί να το ένιωθα πολλές φορές αλλα καλύτερα που το κράτησα γιατί όταν στο είπα το ένιωθα τόσο έντονα που ήθελα να κλάψω, να σε αγκαλιάσω,να σε φιλήσω...
Μην αλλάξεις ποτέ...είσαι μοναδικό άτομο...μπορεί άτομα σαν εσένα να υποφέρουν κάποιες φορές-αν κ το καλύπτεις πίσω από το χιούμορ σου,όμως όταν θα βρεις αυτό που πραγματικά θες θα ζήσεις την πραγματικότητα που σου αξίζει...
Σ'αγαπώ πολυ...θα είμαι δίπλα σου....σου εύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να σου συμβεί ότι καλύτερο στη ζωή σου...
Δεν θα σου πω ευχαριστώ γιατί δεν μπορεί να καλύψει τίποτα απο όλα αυτά που νιώθω,είναι πολυ λίγο....

Tο ταξίδι...

Τρίτη 12:22 μ.μ.

Μόλις τελείωσε ένα ταξίδι,ή σωστότερα μόλις ξεκίνησε ο μακρύς δρόμος της επιστροφής..
Η ανάγκη μου να εκφράσω όσα νιώθω αυτή τη στιγμή είναι κατι παραπάνω απο δυνατή..
Δάκρυα θολώνουν τα μάτια μου,στην καρδιά μου υπάρχει ένα βάρος....
Μπορεί να είναι αντιφατικό αυτό γιατί με έκανες να νιώσω όμορφα,ήμουν δίπλα σου...
Όμως και πάλι τα μάτια μου σκοτεινιάζουν...
Έχω τόσα πράγματα να σκέφτομαι και να χαμογελάω,όμως ένα εσωτερικό φρένο με εμποδίζει..
Θέλω να ζήσω έντονα...να σου δείξω πως νιώθω...
ομως είσαι συγκρατημένος...

Δεν θες να πάρεις αυτά που έχω να σου δώσω;
Φοβάσαι κάτι..;
Στο έχω πει πολλές φορές πως ο λόγος που ήρθα κοντά σου ήταν γιάτι ένιωθα να εμπιστεύσαι εμένα...την κατάσταση στην οποία ζούσαμε..
Το τείχος που αρχίζεις να χτίζεις σιγα-σιγα έρχονται στιγμές που δεν μπορώ να το αντέξω..
Σε κάθε μου πτώση μου αντλώ δύναμη απο το γεγονός οτι με έχεις αφήσει να σε γνωρίσω και ξέρω τη ψυχούλα σου...
Πονάω,δεν στο κρύβω...
Πονάω γιατί όταν έδιωξα τις φοβίες μου και αισθάνθηκα άρχισα να σε χάνω..
Δεν το μετανιώνω που αφέθηκα..απλά πονάω...


Σκέψεις...σκέψεις..σκέψεις...
Θέλω να γράψω πολλά..όμως τα μάτια μου είναι θολά και το μελάνι αρχίζει να μπλέκεται με το χαρτί...

Τρίτη 12:55 μ.μ.

Υ.Γ. Χρόνια Πολλά..
Είμαι δίπλα σου...αν πάρεις μια βαθειά ανάσα και αφεθείς για λίγο θα νιώσεις την σκέψη μου να σε ζεσταίνει...
Καλημέρα...

....σε αγγίζουν οι σκέψεις μου..το νιώθεις..;

• Πριν 26 μέρες...
• Πριν 12 μερες...
• Πριν 4 μέρες...
  
  ....
  
  
• 'Ηρθαμε πιο κοντά...
• Ξαναβρεθήκαμε και ζήσαμε πιο έντονα και πιο ουσιαστικά...
• Αποχωριστήκαμε προσωρινά...
  
  
  
  Δύσκολο πράγμα η απόσταση...
  Δύσκολο,αλλά όχι αξεπέραστο...
  
  Νομίζω πως τις καταστάσεις εμείς τις χειριζόμαστε...
  ....δεν μας χειρίζονται....
  
  θέλει
• θετική σκέψη..
• εμπιστοσύνη..
• ενδιαφέρον...

τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους....

αυτή τη στιγμή σκέφτομαι θετίκα,σε εμπιστεύομαι και ενδιαφέρομαι για εσένα.....

Όσο εσύ μου δίνεις τα περιθώρια και μου κρατάς το χέρι δεν θα αλλάξει τίποτα.....

Στο έχω ξαναπεί..."βλακεία" με τον τρόπο που τον ορίζεις εσύ πότε δεν θα σου κάνω.... αλλά για να μένω δίπλα σου,,πρέπει να σε αισθάνομαι κοντά μου και να νιώθω την ανάγκη σου να με θες πλάι σου...

Το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι ο ευατός σου πάντα....ο ευατός που γνώρισα και με κέρδισε...

Οι μέρες ίσως κυλάνε αργά...αλλα σε λίγο καιρό κ πάλι θα σου κρατώ το χέρι.......