Tο ταξίδι...

Τρίτη 12:22 μ.μ.

Μόλις τελείωσε ένα ταξίδι,ή σωστότερα μόλις ξεκίνησε ο μακρύς δρόμος της επιστροφής..
Η ανάγκη μου να εκφράσω όσα νιώθω αυτή τη στιγμή είναι κατι παραπάνω απο δυνατή..
Δάκρυα θολώνουν τα μάτια μου,στην καρδιά μου υπάρχει ένα βάρος....
Μπορεί να είναι αντιφατικό αυτό γιατί με έκανες να νιώσω όμορφα,ήμουν δίπλα σου...
Όμως και πάλι τα μάτια μου σκοτεινιάζουν...
Έχω τόσα πράγματα να σκέφτομαι και να χαμογελάω,όμως ένα εσωτερικό φρένο με εμποδίζει..
Θέλω να ζήσω έντονα...να σου δείξω πως νιώθω...
ομως είσαι συγκρατημένος...

Δεν θες να πάρεις αυτά που έχω να σου δώσω;
Φοβάσαι κάτι..;
Στο έχω πει πολλές φορές πως ο λόγος που ήρθα κοντά σου ήταν γιάτι ένιωθα να εμπιστεύσαι εμένα...την κατάσταση στην οποία ζούσαμε..
Το τείχος που αρχίζεις να χτίζεις σιγα-σιγα έρχονται στιγμές που δεν μπορώ να το αντέξω..
Σε κάθε μου πτώση μου αντλώ δύναμη απο το γεγονός οτι με έχεις αφήσει να σε γνωρίσω και ξέρω τη ψυχούλα σου...
Πονάω,δεν στο κρύβω...
Πονάω γιατί όταν έδιωξα τις φοβίες μου και αισθάνθηκα άρχισα να σε χάνω..
Δεν το μετανιώνω που αφέθηκα..απλά πονάω...


Σκέψεις...σκέψεις..σκέψεις...
Θέλω να γράψω πολλά..όμως τα μάτια μου είναι θολά και το μελάνι αρχίζει να μπλέκεται με το χαρτί...

Τρίτη 12:55 μ.μ.

Υ.Γ. Χρόνια Πολλά..
Είμαι δίπλα σου...αν πάρεις μια βαθειά ανάσα και αφεθείς για λίγο θα νιώσεις την σκέψη μου να σε ζεσταίνει...
Καλημέρα...