Ακόμη μια φορά δεν μπορώ να βάλω τίτλο στις σκέψεις μου....

Είναι κάποιες φορές που κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα περιγράψεις με λόγια...
Νιώθεις πολλά,αισθάνεσαι,ζεις...κ όμως φοβάσαι να το παραδεχτείς ακόμη κ στον ευατό σου...
Ίσως φταίει γιατί είχα συνηθίσει αλλιώς...ίσως πάλι οτι φοβάμαι το τίμημα... γιατί έχω συνηθίσει να πληρώνω στη ζωή μου με τόκο ότι ζω....
Θα ήθελα να γράψω πολλά που με κάνουν και αισθάνομαι όμορφα...αλλα φοβάμαι μην ξυπνήσω απότομα..
Βέβαια στη ζωή μας ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τίποτα...αλλα κάποιες φορές αυτή η αβεβαιότητα είναι που μας κάνει να κάνουμε βήματα μπροστα και να μην παύουμε να παλεύουμε και να δίνουμε....
Η μέρα της γιορτής μου πριν λίγες ώρες τελέιωσε...αν προλαβαίνω να κάνω μία ευχή θα ήταν "να συνεχίσεις να μου δίνεις τη δύναμη να θέλω να σε γνωρίσω περισσότερο και τη σιγουριά να σου δείχνω τον ευατό μου χωρίς να φοβάμαι το μετά...."

Καλημέρα...σε ευχαριστώ που με κάνεις να χαμογελάω ακόμη και με τη σκέψη σου...
όπως λες και εσυ..τρεις και σήμερα...:):)