Σκόρπια συναισθήματα...

Πέμπτη, Μαρτίου 30, 2006

Νυχτερινή εξομολόγηση..

Βασικά έχει περάσει πολύς καιρός..
Δεν πίστευα ποτε πώς θα ένιωθα την ανάγκη να μιλήσω γι'αυτο το θέμα..
Απλά σήμερα πρέπει να κοιμηθώ..και κάπου έχω την ανάγκη να γράψω όσα δεν μπορεί να χωρέσει το χαζό μου μυαλουδάκι...
Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ και είχες πάψει να με επηρεάζεις..
Δεν ξέρω αν με επηρέασες ακριβώς σίγουρα όμως με προβλημάτισες μια σταλίτσα..
Ένα τυπικό τηλέφωνο...που όμως δεν ήταν κ τόσο τυπικό...
Τα θέματα που συζητήσαμε ήταν όσο δεν παιρνει άκυρα...
αλλα μου γεννήθηκε η εξής ευλογη απορία;
Γιατί οι φωνή σου έτρεμε όπως παλιά;
Γιατί η ανάσα σου ήταν βαριά και δεν μπορούσες να μιλήσεις;

Μάλλον για να μου θυμήσεις πόσα σήμαιναν όλα αυτά για μένα τότε...
Ευτυχώς εγώ προχώρησα οπότε το δικό μου τρεύλισμα κράτησε μόνο λιγα δεπτερόλεπτα...
Έδωσα ένα χαστούκι εσωτερικό στον ευατό μου και ήμουν χαλαρή...
Προσγειώθηκα στο τώρα απότομα...
Δεν σου κρύβω όμως πως για κλάσμτα δεπτεροπέπτων γύρισα πίσω...
είχα να το κάνω καιρό...
Δεν μου άρεσε και εξοργίστηκα με τον ευατό μου ακόμη κ γι'αυτό το ασυνείδητο flash back..
Αααα..αφου στον κοινωνικό σου κύκλο η φωνούλα σου είναι κατι παραπάνω απο δυνατή...και η όλη σου προσωπικότητα θεωρείται απο τις πιο δυναμικές,εμένα γιατί μου φαίνεσαι ακόμη τόσο δειλός...;;
Δεν άλλαξες μάλλον...
Ευτυχώς εσύ με βοήθησες,προχώρησα και άλλαξα...το χρωστάω σε σένα...με βοήθησες να κάνω βήματα μπροστά και να προχωράω πιο σταθερά...απλά αυτή τη φορα στηριζόμενη στα δικά μου πόδια...
Όμως τίποτα δεν μας χαρίζεται, το τίμημα ήταν να γίνω πιο καχύποπτη...ίσως να χρειαζόταν και αυτό...
Κοιτώντας απο το παράθυρο της ζωής μου το τοπίο είναι θολό..
Ο επόμενος σταθμός θα δείξει τι κέρδισα και τι έχασα...

Τρίτη, Μαρτίου 28, 2006

Tα κατάφερα...

Μία γλυκιά καλημέρα σε όλους!!
Μετά απο εβδομάδες προσπαθειών καταφερα να κοιμηθώ normal ώρα (4 εννοώ...:):))..
Συνήθως με καλημέριζε ο Αυτιάς και μετά με έπαιρνε ο ύπνος!!
Βέβαια και πάλι τον πέτυχα σήμερα(αμάν δεν γίνεται να μη δω αυτο τον άνθρωπο με τον άλφα ή το βήτα τρόπο..) αλλά τουλάχιστον ξύπνησα την ώρα που ήθελα!!
Νιώθω περήφανη, μέρες τώρα προσπαθώ να σηκωθώ κάποια συγκεκριμένη ώρα..αλλα μετα απο απανωτές αφυπνήσεις στο κινητό,ξυπνούσα κάπου μεσημεράκι!
Άσχημο πράγμα η αυπνία...
Με πιάνει μία νύστα γύρω στις 9 το βράδυ,την οποία την αγνοώ για ευνόητους λόγους και μετά μου φεύγει και πιάνουμε αυγούλα!!
Σήμερα. ευκαιρία είναι θα πάω να πληρωσω και τους ληγμενους λογαριασμους που εδώ και μέρες έλεγα ότι θα τους πληρώσω...
Και πάλι καλημέρα...
Υγ:Δεν λέω άλλα για να μην με ματιάσω και έτσι όπως τα γράφω ξαναεπιστρέψω πάλι στο κρεβάτι μου... :):)

Τετάρτη, Μαρτίου 22, 2006

Χωρίς κατάληξη....

To μόνο σοφό σε αυτό το Blog είναι ο τίτλος του...
Σκόρπια Συναισθήματα...
Όσο ζώ μαθαίνω..αλλα όσο μαθαίνω καταλαβαίνω και λιγότερα...

Είπα να σου γράψω άλλο ένα συμπέρασμα που έβγαλα σήμερα με την ελπίδα έτσι για να το θυμάμαι στις υπόλοιπες στιγμές αφελειάς μου...
Ναι,γιατί είμαι αφελής...
Δεν έχω μάθει να είμαι διπλωματική...
Λέω αυτά που νίωθω έτσι όπως τα νιώθω...
Κλάιω όταν πονάω..γελάω όταν χαίρομαι...
Σου λεώ πότε μου τη σπας...
Σου δείχνω την αγάπη μου,το θυμό μου,την τρυφεροτητά μου, την οργή μου....
Σε κοιτάω στα μάτια όταν σε νιώθω δίπλα μου...
Κοιτάω το πάτωμα όταν σε νιώθω στο άπειρο...

Δεν έχω μάθει μάλλον στο μέτριο..και αυτό ειναι το προβλημά μου...
Σε θέλω δίπλα μου...αν δεν μπορείς προτιμώ να μην σε έχω καθόλου...
οι καστάσεις "έτσι και έτσι" ή "λιγο από όλα" ,με αδειάζουν...

Το συμπερασμά μου για σήμερα είναι:
"Ηλίθια πάψε να εκδηλωνεις όσα νιώθεις..μάθε να χαμογελάς όταν πονας...κράτα την αλήθεια μέσα σου γιατί όσο λειτουργείς έτσι θα βρεθείς κρεμασμένη κοινη θέα όσων είχες μία σχέση "λιγο απ' όλα και στην ουσία τίποτα"..

(ίσως εσύ που με αγαπάς κλάψεις,αλλα δεν θα ακουστείς...)

και άλλο ένα άμεσο πόρισμα(έτσι για να εκφράζω επιστημονικά όσα νιώθω..να χέσω την επιστημη μου που το μονο που ξέρουμε ειναι πως 1+1=2 -το οτι αγκαλια+βλέμμα=σε νιώθω δίπλα μου, είναι κάτι που όλοι το αγνοούμε επιδεικτικά)

"Ανόητη,μάθε επίσης πως οι άλλοι σε θέλουν δίπλα τους μόνο όταν είσαι καλά..όταν λες όσα σε πονάνε απλά δεν προλαβαίνουν να σε ακούσουν έχουν τα δικά τους προβλήματα(άσχετα αν έχω την απορία απο που τους πηγάζει η απαίτηση εσύ να είσαι δίπλα τους...και το χειρότερο;γιατί εσύ τρέχεις σαν την ηλίθια και όλα αυτά τα συμπεράσματα που γράφεις αυτη τη στιγμή είναι σα να μην τα έβγαλες ποτέ... ίσως γιατί δεν αντέχεις να βλέπεις σκιές στα μάτια άλλων)..Επίσης τρομάζουν αν συνειδητοποιούν πόσα νιώθεις..ή γενικά απο το γεγονός οτι νιώθεις..."

Δεν μου ταιριάζει ο χαρακτηρισμός της ελαφροίσκιωτης ή της ονειροπόλας-εξάλλου έχω πάψει να ονειρεύομαι προπολλού-απλά νιώθω..πόσο κακό είναι αυτό;ποια θα είναι η ποινή μου;

Μάλλον μία αιώνια απορία θα μου μείνει...ας σπασουμε για λίγο τα χρυσά κλουβιά μας..ας δούμε τι κρύβεται έξω απο αυτά...

Υγ:Αααα.ξέχασα να αναφέρω πως για να μοιραστούμε τα συναισθηματά μας δε χρείαζεται να είμαστε μόνο στην ίδια ψυχολογική κατάσταση με τον άλλο...Μπορείς και μπορώ να ακούσω τη χαρα σου όταν έχω πρόβλήματα..καθώς και το αντίστροφο...Οι φίλοι δεν είναι μόνο για τις χαρές ή μόνο για τις λύπες..είναι για όλα....αν είναι να έχω άλλους φίλους για να λέω τις χαρές και άλλους για τις λύπες μάλλον δεν έχω φίλους...και επειδή δεν μου αρέσει να "βγάζω την ουρά μου απέξω" αν εγώ δεν μπορω να σου σταθώ σε όλες τις φάσεις δίπλα σου ,μάλλον και εγώ δεν είμαι φίλη σου...
Θέλει πολύ δρόμο για να γίνουμε άξιοι να θεωρηθούμε φίλοι...πρέπει να ξεχάσουμε το εγώ μας..τους εγωισμούς μας...να βγούμε απο τον μικροκοσμό μας...να μη διαχωρίζεται το εγω απο το εσύ...
και όλα αυτά σε βάθος χρόνου..
στιγμές όλοι έχουμε νιώσει "αξιοι φιλοι"..είναι μακρύς ο δρόμος...
εγώ έχω τη διάθεση να παλέψω μπαίνοντας σε αυτό το μονοπάτι..εσύ όμως θα κρατάς ένα κεράκι για να βλέπω το δρόμο;δεν φτάνει μόνο να προσπαθώ..θέλω και το δικό σου χέρι να με κρατά...

Παρασκευή, Μαρτίου 17, 2006

Λάθος επιλογές...

Είμαι τέταρτο έτος σε μία σχολή και αντί να τη συνηθίζω μου τυχαίνουν σκηνικά το ένα μετά το άλλο που μου επιβεβαιώνουν πόσο λάθος έκανα..
Ίσως να ακόυγεται απλό κάτι τέτοιο..όμως δεν είναι...
Αυτή τη στιγμή ζω με το βάρος μιας λάθος επιλογής..με τις τύψεις ότι δε διόρθωσα το λάθος όσο ήταν νωρίς...με ένα άσχημο συναίσθημα απέναντι στους γονείς μου που πλήρώνουν για να βρίσκομαι εδω..(και το πιο βαρύ απέναντι στη συνειδησή μου είναι ότι με στηρίζουν με όποιο τρόπο μπορούν και αισθάνομαι ακόμη πιο άθλια που δεν μπορώ να τους ευχαριχτήσω-άσχετα αν μου λένε να μην αγχώνομαι και το μόνο που θέλουν είναι να είμαι εγω καλά..)
Είμαι σε μία κατάσταση να σκάσω....
Υπάρχουν μέρες που συμβιβάζομαι με την ιδέα και λέω προσπάθησε και θα αντέξεις και μέρες που λέω δεν θα αντέξω εάν δεν τα παρατήσω...
Το πρόγραμμα σπουδών-λένε αυτοί που ξέρουν-είναι προσαρμοσμένο στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής...
Μας υπόσχονται οτι θα βγούμε "μηχανικοί"(σιχαίνομαι αυτό τον όρο..) σωστοί...ΣΩΣΤΟΙ..ωραία λέξη...
Ναι,το παραδέχομαι η σχολή μου έχει πολύ υψηλό επίπεδο..αλλα αυτό που βλέπω είναι ότι δεν με πάει μπροστά σαν άνθρωπο...
Το ότι είναι πρακτική σημαίνει οτι δεν έχει και ίχνος ανθρωπισμού;
Το πιο απογοητευτικό απο όλα είναι πως και οι μεταπτυχιακοί που είναι βοηθοί στα εργαστήρια(2 με τρία χρόνια μεγαλύτεροι απο εμάς) ψάχνουν να βρουν ευκαιρία να μας "ξεφτιλίσουν"..
Επιτεύχθηκε μάλλον ο στόχος του προγράμματος σπουδων γίναν ΣΩΣΤΟΙ μηχανικοί...Προσαρμοσμένοι όντως στις ανάγκες τις σύχρονης εποχής...Τηρούν όλες τις προύποθέσεις:
α)Γλύφουν τους καθηγητές τους(ποιος πάει εξάλλου μπροστά χωρίς γλύψιμο)
β)Έχουν το ίδιο υπεράνω στυλάκι(άσχετα αν εγώ απορω πότε πρόλαβαν και καβάλησαν τη καλαμένια βέργα)
γ)Βρίσκονται στον υπολογιστή τους τουλάχιστον 15 ώρες το 24 ωρο..για να βγουν τα ερευνητικά του καθηγητή τους και να πέσουν οι καλές μίζες (στους καθηγητές πάνε οι μίζες...δεν έχουν άμμεσο κέρδος..αλλα αν έχετε απορία γιατι τρέχουν σαν τα σκυλιά κοιτάξτε την προυπόθεση α.
Χρειαζόμαστε τις συστατικές επιστολές βρε παιδια για να κάνουμε το souper διδακτορικό)
δ)Ξεσπάνε στους κακόμοιρους τους φοιτητές γιατί πολύ απλά παλιότερα κάποιοι άλλοι ξέσπαγαν πάνω σε αυτούς(κάτι παρεμεφερές με τη λογική του στρατού..)

Και με όσα αναφέρω δεν είναι ότι δεν σέβομαι το δικαίωμα κάποιου να του αρέσει να πάει ένα βήμα παραπέρα σε αυτή τη σχολή..αυτό που κατακρίνω είναι η συμεριφορά τους και η λογική με την οποία λειτουργουν...
Όσοι δεν το έχουν ζήσει πιθανον να τους φανεί υπερβολικό όλο αυτό...
Δεν μου αρέσει η φύση των μαθημάτων το παραδέχομαι...αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που γράφω τα παραπάνω...
Τα μαθήματα μπορεί αν μου φαίνονται δύσκολα,μπορεί να μην τα περνάω με την πρώτη..αλλα διαβάζω..πιέζομαι και κούτσα κούτσα κάτι κάνω..
Αυτό που είναι εντέλως πέρα απο κάθε λογική είναι η συμπεριφορά των ανθρώπων αυτών..Σίγουρα υπάρχουν κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα..και σε καμία περίπτωση δεν φτάνουν για να γίνει η κατάσταση πιο υγιής...
Σίγουρα η επιλογή μου ήταν λάθος..(μεγάλο εκπαιδευτικό κενό η έλλειψη επαγγελματικού προσανατολισμου-η μόνη ΛΑΘΟΣ ιδέα που σερβίρεται είναι μπες σε μία σχολη που έχει μέλλον)Όλοι ξέρουμε πως τα λάθη μας πληρώνονται...
Όμως είμαι σε θέση να κρίνω το πόσο λάθος φέρονται οι άνθρωποι αυτοί...Και αυτό δεν θα έπαυε να με έπνιγε ακόμη και αν ήμουν στη σχόλή που ήθελα(άσχετα αν ήταν η πρώτη μου επιλογή η σχολη που βρισκομαι τώρα..)

Δεν τελειώνει πότε αυτό το θέμα για μένα..θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη που έχω βιώσει εδώ και 4 χρόνια..αλλά μάλλον δεν έχει νόημα...εξάλλου απο ότι λένε οι ακόμη πιο παλιοι απο μένα η κατάσταση όσο πάει και χειροτερεύει...

Να χαιρόμαστε τον εκσυχρονισμό μας...που ως μόνο σκοπό έχει να μας κάνει ρομποτάκια..και να ξεχάσουμε οτί είμαστε άνθρωποι... (αν το θυμόμασταν εξάλλου δεν θα είχαμε αφήσει την κατάσταση σε τετοιο σημείο)

Αααα..και τέλος παρόλη τη παράνοια που με διακατέχει αυτή την περίοδο θα προτιμήσω να μην αποκτήσω τον τίτλο του Σωστου Μηχανικου-έτσι όπως τον ορίζουν αυτοι(μην παρεξηγηθώ)...
Ευχαριστώ δεν θα πάρω.. τέτοιος τίτλος να μου λείπει...
Το μόνο που θέλω είναι να αντέξω την κατάσταση να πάρω το πτυχίο...
και ας είμαστε καλά, όνειρα έχω για το μέλλον που αυτή τη φορά θα με κάνουν πραγματικά ευτυχισμένη...

ΥΓ:Δίνω αύριο και Αγγλικά..ελπίζω να μην με προδώσει η ψυχολογία μου που είναι λίγο "ό,τι να 'ναι" μετα τα σημερινά σκηνικά...

Πέμπτη, Μαρτίου 16, 2006

Ίσως κάποιες φορές έιναι καλύτερη η σιωπη....

Τελικά τις βαρύγδουπες δηλώσεις και τα μεγάλα λόγια πρέπει να τα σκεφτείς πολύ πριν τα πεις..
Διότι κάποια γράμματα στη σειρά φτιάχνουν λέξεις,λίγες λέξεις στη σειρά φτιάχνουν μία πρόταση..και κάθε πρόταση έχει ένα νόημα..
Μάλλον οι δικές σου προτάσεις δεν είχαν νόημα...
Το χειρότερο όμως ξέρεις τι είναι; Aυτά που σου είχα πει και έγω χάσαν το νοημά τους...

Δυο-τρεις προτάσεις ξεκάρφωτες μακρία απο το κείμενο πόσο νόημα έχουν;
Aυτή την περίοδο μας λείπει η συνοχή...
Μας είχε τύχει και παλιότερα..αλλα "κοψε-ράψε" κάτι προσπαθήσαμε να κάνουμε για να ξαναβρούμε το νόημα....

Μάλλον το χαρτί έλιωσε και μαζί με αυτό η διαθεσή μας να βάλουμε μία σειρά...

Ξέρεις όμως τι δεν καταλαβαίνω...Γιατί συνεχίζεις να μου λες αυτές αυτές τις ασυνάρτητες προτάσεις..

...μάλλον απο συνήθεια...

Άσχημο πράγμα η συνήθεια...
Γιατί μάλλον στο βωμό της θυσιάζεις τη λέξη

Σ'αγαπω...

Δεν έχω μετρήσει πόσες φορές μου το έχεις πει..
Σίγουρα όμως ήταν περισσότερες οι φορές που μου έδωσες να καταλάβω οτι δεν το εννούσες...

Την επόμενη φορά που θα το πεις να το σκεφτείς...γιατί είναι κρίμα..
θα έρθει -πιθανον- η στιγμή που θα το νιώσεις και δεν θα έχεις λόγια να το πεις....

Σάββατο, Μαρτίου 11, 2006

...στιγμές....

Mε ρίχνεις...
Με ρίχνεις...
Με ρίχνεις...


Απορώ με μένα...τι ψάχνω;τι παλεύω;

Παλεύω με το τίποτα..και ψάχνω όσα δεν μπορείς να μου δώσεις...

'Αλλο ένα βράδυ...σκοτεινό...

Tελικά είναι καλύτερα μακριά σου..

Δεν ξέρω αν σε ξεχνάω...μάλλον ισορροπίες βρίσκω...


Τι πρέπει να κάνω;
Στο μυαλό μου τόσο λογικά..στην καρδιά μου πόσο χάος...

Κάνω έκκληση στον ευατό μου να αντέξει...
Θα αντέξει....
Θα αντέξει....
Θα αντέξει....
Θα αντέξει....


Eύχομαι να είναι η τελευταία φορά που βάζω τον ευατό μου σε αυτή τη διαδικασία...



Άδικος χρόνος
Άδικος δρόμος
και
Άδικος πόνος

Παρασκευή, Μαρτίου 10, 2006

Όνειρα...

Ανέκαθεν έκανα όνειρα..
Ταξίδευα,χανόμουν,βρισκόμουν σε κόσμους μαγικούς...΄
Είναι όμορφο όταν είσαι παιδί και έχεις την αγνότητα και την αθωότητα να πιστεύεις πως ότι μπορεί να βάλει το μυαλουδάκι σου μπορείς να το αγγίξεις...
Σιγά,σιγά όμως όσο μεγαλώνεις,μικραίνουν και τα ονειρά σου...
Δεν είναι ότι θες λιγότερα,είναι ίσως οτι συνειδητοποιείς οτι μπορείς λιγότερα...

Και πάλι τι σημαίνει μπορώ...;

Λένε πως ότι θέλουμε μπορούμε να το πετύχουμε...οτι όλο το σύμπαν συνομοτεί να το πετύχεις...και διάφορα αλλα τέτοια...που απο τη μια με καλύπτουν αλλα απο την άλλη μου κάνουν και ως παρηγοριά στον άρρωστο..
Και η αιτία που κάποια ονειρα μένουν πάντα όνειρα ποια να είναι άραγε;
Mήπως κάνουμε λάθος όνειρα;

Kαι πάλι τι σημαίνει "λάθος";

Όνειρα μου είναι πλάθω ότι κόσμους θέλω...
Σωστό ακούγεται αυτό..εσύ τους πλάθεις όπως θές..αν όμως συνειδητοποιήσεις οτι τα θεμέλια της ονειρικής πόλης που ζεις είναι σαθρά τι κάνεις;
Ξεκινάς το χτίσιμο απο την αρχή βάζοντας πλώρη να χτίσεις κάτι καλύτερο;
Βάζεις μία σκηνή γύρω απο τα ερείπια για να έχεις απλά να μείνεις;
Aρχίζεις και βρίζεις τους πολιτικούς μηχανικούς,αρχιτεκτονες,χτίστες για τα λάθη που έκαναν και οδηγήθηκες στην καταστροφή(εσυ δεν φταις..εννοειται..);
Αρχίζεις να κλαις,απογοητεύσαι και ψάχνεις να δεις τι οδηγεισαι στον όλεθρο,και στο μυαλό σου κουβαριάζονται σκέψεις που σου τρώνε το τώρα και το αύριο;

Tι κάνεις μου λες;

Στην ιστορία Β' Λυκείου το βιβλίο μου ήταν γεμάτο τραγούδια και στιχάκια...ένα απο αυτα ήταν:"Aξίζει φίλε να ζεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει..."

Άξίζει,ναι,γιατι μάλλον αν δεν άξιζε δεν θα έγραφα αυτή τη στιγμή...
Όμως,μήπως αξίζει να κάνουμε κ την πραγματικότητα μας όνειρο;
(....)*

Έχω παλέψει για όνειρα όσο δεν παίρνει..έχω κλάψει..έχω χαρεί...εχω πονέσει...εχω νιώσει δυνατή μεσα απο της ήττες μου,ακόμη και αδύναμη μέσα απο τις "νίκες" μου(παιχνίδια του μυαλού)..

*κάπου εδώ μπαίνουν στο μυαλό μου σκέψεις που μάλλον είναι προτιμότερο να μεινουν στην καρδιά μου.....

Δευτέρα, Μαρτίου 06, 2006

Μιας και τελειώνουν οι απόκριες...

Μία μέρα τελείωσε και ξεκινάμε για το αύριο...και αν συνεχίσω να μην μπορω να κοιμηθώ κάπου θα χάσω το αύριο και θα παντρευτεί το σήμερα με το χθες...

Ήταν να βγω,αλλα προτίμησα να μείνω μέσα...ενώ πέρασα μία πολύ όμορφη μέρα...δεν ήθελα να συνεχίσω..

Ο λόγος;

Κάποια βράδια σου δίνουν το σημάδι ότι θα είναι στημένα..γιατί δεν έχεις τη διάθεση να βγεις, και ξέρεις πως πρέπει να το παίξεις χαρούμενος,άνετος και χαλαρός...

Ο λόγος;

Γιατί είναι δεδομένο όταν βγεις "πρέπει" να είσαι καλά...διότι "διασκεδάζεις"...όμως η διάθεση δεν σου κλείνει ραντεβού όποτε εσύ θες...

O αντίλογος;

Προκειμένου να μασκαρευτώ(απόκριες δεν έχουμε;;) σε κάτι που δεν μπορώ να είμαι θα προτιμήσω να μέινω με μένα...εξάλλου μου τελειώσαν τα χαμόγελα για σήμερα...θα μπορούσα να ζωγραφίσω ένα αλλα δεν είμαι καλή στη "ζωγραφικη" και με κουράζει...

Ααα..και επειδη σήμερα κάψαν το καρνάβαλο..ελπίζω να κάηκαν και οι μάσκες που φοράμε για να παίρνουμε τη ζωη πιο χαλαρά...και όμως δεν βοηθάνε..πότε θα καταλάβουμε οτι αυτό όλο το προσωπείο δεν μας αφήνει να αναπνεύσουμε και να δούμε..πότε;

Καλό μας ξημέρωμα...
 
adopt your own virtual pet!
eXTReMe Tracker