Χωρίς Νόημα...

Περνάνε οι μέρες και κάποιες αλήθειες μέσα μου αρχίζουν και κατασταλλάζουν...
Τα συναισθήματα ανάμεικτα..Πόνος,δάκρυα,αδιαφορία κάποιες στιγμές ακόμη και οργή...
Δεν αντέχω να νιώθω έτσι..Δεν μπορώ...Χάνω την ψυχική μου ηρεμία...
Νιώθω πως όσα πίστευα τοσο καιρό χάθηκαν σε μία στιγμή...
Μπορεί τα συμπεράσματα να τα έβγαλα γρήγορα...μπορεί να είναι και λάθος..και πόσο θα με ανακούφιζε να ήμουν λάθος...
Να γίνει κάτι που να με κάνει να νιώσω άσχημα..ότι δεν είναι έτσι...
Είναι λιγότερος ο πόνος από τις τύψεις για τα λάθος συμπεράσματα που έβγαλα απο το συναίσθημα που νιώθω τώρα...
Στεναγχωριέμαι,πονάω,πνίγομαι....
Δεν αντέχω να νιώσω ότι και πάλι έκανα λάθος επιλογές....Λάθος κρίσεις...
Μόνο ένα μεγάλο γιατί νιώθω μέσα μου...νιώθω ένα βάρος... αρνούμαι να το πιστέψω..δεν αντέχω να το πιστέψω...
Μήπως βλέπω ευαισθησίες εκεί που δεν υπάρχουν...:;
Mήπως περιμένω από λάθος άτομα να με κοιτάξουν στα μάτια και να διαισθανθουν τι νιώθω;
Και πάλι δε σου ζήτησα να διαισθανθείς οτί πονάω...δεν το απαίτησα στο είπα ξεκάθαρα...και περίμενα κάτι απλό μία μικρή κίνηση... κατι λιτό και αληθίνο για να σε νιώσω δίπλα μου... όμως εσύ δεν ήσουν... ήσουν πιο μακρία και απο το άπειρο...έχασα την παρουσία σου....
Στο είχα πει δεν μου αρέσει να παρακαλάω...δεν υπήρχε λόγος να σε παρακαλέσω για κατι που δεν είχα αμφιβολια ότι θα το έκανες...
Μου λες το γιατί;Αυτή τη στιγμή πονάω και δεν θα το μαθεις ποτέ....
Δεν θα σου δώσω να καταλάβεις ούτε στο ελάχιστο το βάρος της ψυχής μου....
Δεν ξέρω..νιώθω πως κάτι έχω καταλάβει λάθος σε αυτό το παιχνιδι που λέγεται ζωή...
Τα βλέπω ομορφότερα;Τα βλέπω ιδανικά;Tα βλέπω απο την δική μου οπτική γωνία;Δεν ξέρω τι ακριβώς δεν κάνω σωστά...Πάντως ότι και να είναι εγώ πονάω....
Και να σου πω και κατι άλλο;Εγώ σε αγαπάω πολυ,πραγματικά....
Και αν χρειαστείς κάτι θα σε βοηθήσω πάλι..όπως παλιά...αθορυβα και διακριτίκα....Μου αρκεί να σε βλέπω να χαμογελάς....Μακάρι να ήξερες πόσες φορές έκλαψα όταν έβλεπα σκιά στα μάτια σου... Πόσο σε σκεφτόμουν και πόσο δεν άντεχα την αδικία να σε βλέπω να νιώθεις έτσι...
Γιατι με έκανες να αισθανθώ έτσι;Μάλλον δεν θα καταλάβω ποτέ... δεν θα έχω τη δύναμη ποτέ να σε ρωτήσω...